© 2018 Leonardo Schiavone

9 listopada 2019 r. (sobota) godz. 20.00

Pietro Ballestrero — gitara klasyczna,
Aldo Mella — kontrabas,
Gabriele Mirabassi — klarnet (Włochy)

koncert

Sala Koncertowa Akademii Muzycznej w Łodzi, ul. Żubardzka 2a

Włoski gitarzysta Pietro Ballestrero wraca do Łodzi z nowym, debiutanckim koncertem cudownego trio: Pietro Balestrerro, Aldo Mella oraz Gabriele Mirabassi.

Gabriele Mirabassi jest uznanym na arenie międzynarodowej klarnecistą, jednym z największych wirtuozów tego instrumentu na całym świecie. Sięga do jazzu, muzyki klasycznej, a w ostatniej dekadzie opracowuje aranżacje z wykorzystaniem stylów muzyki brazylijskiej i południowoamerykańskiej. W przeszłości współpracował z wieloma artystami, specjalizującymi się w różnych stylach muzycznych, takimi jak Richard Galliano, Enrico Rava, Stefano Bollani, Marc Johnson, Guinga, Sergio Assad, John Cage, czy Mario Brunello.

Był głównym solistą podczas nagrywania przez Pietro Ballestrero płyty pt. „Kyra”, zaprezentowanej w 2013 roku na XVII Festiwalu Kultury Chrześcijańskiej w Łodzi. Do Pietro Ballestrero i Gabriele Mirabassi dołączyli wtedy Michał Przeździecki i grupa Bacewicz String Quartet z Polski, co zaowocowało wykonaniem bardzo emocjonalnego koncertu.

Aldo Mella jest z kolei jednym z najważniejszych i najciekawszych basistów jazzowych we Włoszech. Od 1996 r. należy do wielokrotnie nagradzanego kwartetu Franco D’andrea. Zawsze aktywny, realizuje się także jako lider własnych projektów, kompozytor i aranżer oraz realizator dźwięku nagrań wielu płyt, wśród których najnowsza jest podwójna płyta CD „Udito” — ogromne dzieło, przy którym współpracowało 46 muzyków. Ballestrero i Mella współpracują od wielu lat, a ostatnio — z projektem „Trio Animalunga” oraz w duecie — dali szereg koncertów na festiwalach, takich jak „Jazz Visions”, „Perinaldo Festival”, czy „Jazz a l'Eglise”.

Dźwięk drewnianego klarnetu, klasycznej gitary i kontrabasu poprowadzi Cię w podróż w świat sugestywnej melodii, harmonii i żywych wyrafinowanych rytmów. Repertuar pierwszego koncertu tego trio zawierać będzie oryginalne kompozycje każdego z trzech członków zespołu, ale również muzykę ich ulubionych kompozytorów, takich jak Brazylijczyka Egberto Gismonti i melodie zapożyczone z muzyki popularnej w Ameryce Południowej.

© Michele Filippucci

Pietro Ballestrero

Gitarzysta i kompozytor, urodził się w 1973 roku. Rozpoczął naukę gry w wieku dziesięciu lat, uczęszczając na zajęcia klasyczne i jazzowe z różnymi nauczycielami we Włoszech i za granicą. Uczestniczył w czterech edycjach Siena Jazz, różnych warsztatach, prowadzonych przez Dave Liebman, John Abercrombie, John Stowell, oraz Ralph Towner w ramach letnich kursów Nuoro Jazz. To ostatnie doświadczenie i kilka lekcji z brazylijskim gitarzystą Nelsonem Verasem miały bardzo duży wpływ na wykreowanie jego osobistego stylu.
Równolegle ze studiami muzycznymi studiował matematykę na uniwersytecie w Turynie (Włochy), który ukończył z najlepszą oceną w 1997 r. W latach 2003 — 2006 uczestniczył w „Stałych warsztatach badań muzycznych” prowadzonych przez Stefano Battaglię w ramach „Siena Jazz foundation”. W 2008 roku uzyskał dyplom w dziedzinie muzyki jazzowej w Konserwatorium „G.Verdi” w Turynie (Włochy).

DZIAŁALNOŚĆ ARTYSTYCZNA
Swoją działalność muzyczną rozpoczął w 1999 roku. Grał na ważnych festiwalach we Włoszech i za granicą, takich jak np. „Linguaggi jazz” (Włochy), „I suoni delle Dolomiti” (Włochy), „Festiwal Kultury Chrześcijańskiej” (Polska), „Miasto” (Polska), „Chalon dans la rue ” (Francja). Komponował muzykę do przedstawień teatralnych, współpracował z zespołem „Stalker” (Włochy). Koncertował razem z Andreą Ayassot, Achille Succi, Alexem Rolle, Marco Tardito, Furio di Castri, Gianluca Petrella, Aldo Mella, Lucia Minetti, Marco Decimo, Gabriele Mirabassi, a także z Ezio Bosso, Giacomo Agazzini, Claudią Ravetto, Roberta Bua, Roberto Tarenzi, Valerio Iaccio oraz z zespołem „Orchestra da tre soldi”

DZIAŁALNOŚĆ NAUCZYCIELSKA
Pietro Ballestrero pracował jako nauczyciel gitary i techniki improwizacji w szkole „Centro Jazz Torino” w latach 1999 — 2012. Od 2012 roku uczył w „Jazz school Torino” oraz w szkole „Pietro Canonica” Moncalieri (Torino) . Od 2016 roku uczy w szkole SFOM (Aosta), a od 2018 roku w szkole „Corsi di Formazione Musicale” w Turynie.
Od 2007 roku uczestniczy w letnich kursach muzycznych w Perinaldo (IM, Włochy), ucząc gry na gitarze jazzowej, muzyki zespołowej i technik improwizacji.

DYSKOGRAFIA
Qfwfq, SCARABORECCHI (1999)
Pietro Ballestrero quartet, LA CASA DEGLI SPECCHI (2003)
Lucia Minetti, LUZ (2004)
Pietro Ballestrero, Francesco Saiu, LINNAS (2006)
ORCHESTRA DA TRE SOLDI (2007)
Pietro Ballestrero trio, PELLE (2008)
Marco Tardito, OISEAUX ENSEMBLE (2011)
Demo Barbieri Ballestrero & Tiberti, GARAGE (2011)
Pietro Ballestrero ensemble with Gabriele Mirabassi, KYRA (2012)
ORCHESTRA DA TRE SOLDI VOLII (2013)
Pietro Ballestrero, Achille Succi, ROOTS (2016)
Lucia Minetti, Pietro Ballestrero, Stefano Profeta, JAZZ NATURE (2017)

© 2018 Daniel Chauvet

Aldo Mella

„Jako muzyk samouk, swoje pierwsze doświadczenia muzyczne miałem z muzyką rockową w latach 70. W wieku osiemnastu lat zbliżyłem się do jazzu i zacząłem naukę gry na kontrabasie. Był to początek intensywnego okresu koncertowego, a także okres współpracy z muzykami włoskimi i zagranicznymi.
Lata osiemdziesiąte i dziewięćdziesiąte to czas niezwykle różnorodnych i intensywnych doświadczeń, które zaowocowały moim osobistym rozwojem jako artysty. W tym okresie, poza działalnością jako kontrabasista, rozwijałem moją pasję komponowania muzyki, czego efektem były takie projekty jak XAXEXO FUNK — MELLA & ALLIONE, QUARTETTO — JOKO VOCALE CONCORDE.

W 1994 roku założyłem L’ARCHETIPORCHESTRA. Zespół wydał swoją pierwszą płytę CD w 1995 roku. Otrzymała ona wiele pozytywnych recenzji w specjalistycznych czasopismach w Ameryce.
W 1997 r. moja znajomość z Franco D’Andrea doprowadziła do powstania nowego kwartetu, w składzie z Andrea Ayassot (saksofon) i Alex Rolle (perkusja). Będąc członkiem tego kwartetu, brałem udział w licznych festiwalach i koncertach (w tym w Australii i Słowenii) oraz nagrałem 9 płyt CD. Obecnie, oprócz tego, że jestem aktywnym muzykiem, realizuję się jako inżynier dźwięku we własnym studiu nagraniowym (ACOUSTIC SOUND).”

WSPÓŁPRACA
Robin Keniatta, Lou Blackbourn, Adam Makovitz, Gene Bertoncini, Gary Bartz, Charles Tolliver, Jimmy Owens, Lee Konitz, Martin Dietrich, Ricky Lawson, Bruce Forman, Jack Walrath, Peggy Stern, Manhu 'Roche, Franco D’Andrea, Massimo Urbani , Flavio Boltro, Stefano di Battista, Guido Manusardi, Giulio Capiozzo, Luigi Bonafede, Antonio Farao, Eric Legnini, Emanuele Cisi, Antonio Marangolo, Ellade Bandini, Andrea Allione, Giorgio Licalzi, Francesca Oliveri, Fabio Concato, Rossana Casale, Nelson Veras, Stefano Cantini, Stefano Bollani, Carl Anderson, David Liebman, Charlie Mariano, Stanley Jordan, Kenwood Dennard, Chico Chagas, Steven Berstein, Rudi Migliardi, John Etheridge, Dave Douglas, George Garzone, Marco Tindiglia, Marco Pereira, Dan Sulzmann, Nikki Iles.

FESTIWALE I KONCERTY
Manly Festival e Barossa Valley Music Festival w Australii, Zagabrii, Spagnie, Nyon, Umbria Jazz, Venafro Jazz Meeting, Iseo, Festival della Canzone d'Autore di Recanati, Premio Tenco, Atina Jazz, Festival Citta di Nuoro, Sanremo Blues, Verona Jazz , Siena Jazz, Musicum Concentrum, LaPalma (Roma), Basement (Sidney), Bilboque (Parigi), Nis (Serbia), Satchmov (Slovenia), Capolinea (Milano), Music Inn, Big Mama e Alexander Platz (Roma), Teatro Petruzzelli (Bari), Teatro Olimpico (Roma), Teatro Verdi (Firenze), Festival di Ravello, Conservatorio G.Verdi, Auditorium Rai (Torino), Casa del Jazz (Roma), Teatro Metastasio di Prato, Casa delJazz (Roma,) , Java Jazz Festival, Crossroads + różne festiwale: Chiasso, Bergamo, Avigliana, Nuoro, Piacenza, Firenze, Kaliningrad (Rosja), Umbria Jazz (4 edycje), Umbria Jazz Winter, Auditorium Parco della Musica ... i wszystkie ważne Kluby Italiani.

Gabriele Mirabassi

Jest jednym z najlepszych klarnecistów na międzynarodowej scenie. Po ukończeniu, z wyróżnieniem, szkoły muzycznej, przez kilka lat interesował się umiejętnościami technicznymi, charakterystycznymi dla muzyki współczesnej. Zaangażowaniu w jazz towarzyszyło zainteresowanie muzyką współczesną — to powiązanie wzmocniło się jeszcze po nagraniu w 1991 roku, w duecie z akordeonistą Richardem Galliano, płyty „Coloriage”.

Później, w duecie ze Stefano Battaglia, nagrał płytę „Fiabe”, z Sergio Assad płytę „Velho Retrato”, a z kwartetem Namaste Clarinet Quartet płytę „Cambaluc”.

Zdobył nagrodę na Top Jazz ’96 w kategorii „najlepszy nowy talent”. Na Umbria Jazz 2000, wraz z Luciano Biondini, Michelem Godardem i Francesco D’Auria zaprezentował projekt „Lo Stortino”, który potem cieszył się dużą popularnością wśród krytyków oraz publiczności we Włoszech i za granicą. W tym projekcie szczególną uwagę skupił na kompozycjach muzycznych wywodzących się tradycji i kultury europejskiej.

Jego płyta „Um a Zero”, nagrana z Luciano Biondini (akordeon), Michelem Godardem (tuba) i Patrickiem Vaillantem (mandolina), zaprezentowana na Umbria Jazz 2001, została doceniona przez opinię publiczną i krytyków. Projekt w całości poświęcony był Chôro — wspaniałej brazylijskiej muzyce ludowej.

Kolejne nagranie, wydane przez ENJA pt. „Latakia Blend”, podsumowywało różnorodne muzyczne doświadczenia Gabriele Mirabassi.

Podczas Umbria Jazz 2003 klarnecista — w duecie z Luciano Biondini — zaprezentował płytę pt. „Fuori le Mura (Egea)”.

Na Umbria Jazz 2004 przedstawił „Graffiando Vento (Egea)”, swoją pierwszą płytę stworzoną z niezwykłym brazylijskim gitarzystą Guingą. W tym samym roku pojawił się wydany wspólnie z Folha de Sao Paulo album, który uznano „najlepszym albumem brazylijskiej muzyki instrumentalnej roku”.

Gabriele Mirabassi współpracował z Richardem Galliano, Enrico Rava, Enrico Pieranunzi, Marc Johnson, John Taylor, Steve Swallow, Stefano Battaglia, Roberto Gatto, Rabih Abu Khalil oraz Edmar Castaneda. W Brazylii z muzykami i zespołami: Guinga, André Mehmari, Monica Salmaso, Sergio Assad, Trio Madeira Brasil i Orquestra a Base de Sopro di Curitiba. Grając muzykę klasyczną występował z John Cage, Mario Brunello, Andrea Lucchesini, Marco Rizzi, Orchestra Filarmonica Marchigiana, Istituzione Sinfonica Abruzzese, Orchestra d’Archi italiana, Banda Sinfonica do Estado de Sao Paoulo, Ensemble Conductus, Orkiestra Bruno Maderna i wieloma innymi. Współpracował także z wieloma artystami, jak Gianmaria Testa, Erri De Luca, Ivano Fossati, Sergio Cammariere, Mina, Giorgio Rossi, David Riondino, czy Marco Paolini współtworząc spektakle teatralne, pisząc piosenki i nagrywając muzykę do baletu.

Płyta „Canto di ebano” została nagrodzona na Top Jazz ’08 jako „najlepszy album roku”.

W ostatniej dekadzie Mirabassi współpracował z brazylijskimi gitarzystami Guingą i Roberto Tauficem (z którym wykreował projekt „Um Brasil diferente”), brazylijskim pianistą André Mehmari (z którym nagrał „Miramari”), z Andreą Lucchesini, Richardem Galliano, Enrico Pieranunzi. Z trio z Nando Di Modugno i Pierluigi Balducci („Gli amori sospesi e Scanzonati” — gościem specjalnym był David Riondino) oraz trio z Roberto Taufic i Cristiną Renzetti (przy projekcie „Correnteza”).