fot. Jarosław Darnowski

12 listopada 2019 r. (wtorek) godz. 19.00

Teatr LOGOS

„Czyściec” na podstawie „Boskiej komedii” Dantego Alighieri

w przekładzie Edwarda Porębowicza

Sala Teatru LOGOS, ul. M. Skłodowskiej-Curie 22

fot. Jarosław Darnowski

inscenizacja, reżyseria i choreografia: Ewa Wycichowska
muzyka: Jacek Wierzchowski
kostiumy: Małgorzata Górna-Saniternik
opracowanie dramaturgiczne tekstu na podstawie „Boskiej komedii” Dantego Alighieri: Jagoda Ignaczak
realizacja inscenizacji: Ryszard Warcholiński
nagranie tekstu: Andrzej Papajak

premiera: 1 września 2019 r.

OBSADA:
Wergili: Mariusz Saniternik
Dante: Marek Kasprzyk
Stacjusz: Dymitr Hołówko
Dusze: Jolanta Kowalska, Martyna Rzeźnik, Piotr Nowak
Beatrycze: Karolina Łukaszewska
Katon: Marek Targowski
Strażnik: Tomasz Fijołek

Obsługa techniczna:
Paweł Pilarczyk, Tomasz Gajewski

W nagraniu tekstów udział wzięli: Mariusz Saniternik, Marek Kasprzyk, Jolanta Kowalska, Waldemar Sondka, Ewa Wycichowska, Martyna Rzeźnik, Piotr Nowak, Jagoda Ignaczak.

fot. Jarosław Darnowski

„Komedia” Dantego Alighieri, nazwana „Boską”, jak chce przekaz, przez Giovanniego Boccaccio, z perspektywy dzisiejszego odbiorcy nie jest dziełem, które przyswaja się w sposób swobodny i pozbawiony dystansu. Obrazy malowane przez Dantego są w większej mierze obiektami w muzeum literatury niż wezwaniem do opamiętania, ostrzeżeniem przed wiecznym potępieniem czy formą ekspiacyjną prowadzącą do zbawienia. Przyglądamy się wędrówce Dantego z ciekawością lub podziwem dla literackiego kunsztu, z coraz większym trudem wstępując na ścieżkę identyfikacji. Zanurzeni w pośpiesznej codzienności nie poświęcimy, jak mówił T. S. Eliot, całego życia, by zrozumieć „Boską Komedię”. Towarzysząca kolejnym wydaniom mnogość przypisów oddala nas raczej od istoty rzeczy, niż ją rozświetla.

Dlaczego więc spotykamy się na spektaklu Teatru Logos w wykreowanej przez Dantego przestrzeni Czyśćca — Purgatorio?

Teatr musi mieć odwagę opowiadać o człowieku, który chodzi po antypodach dobra i zła, a nawet zstępuje do otchłani człowieczeństwa, bo droga do sacrum nierzadko wiedzie przez profanum. Decydując się na współczesną formę realizacyjną, twórcy i wykonawcy spektaklu czerpią pełnymi garściami z przenikliwości i doskonałości dzieła Dantego. Odnajdują w nim jednak przede wszystkim podstawę do dialogu z widzem, który iluzji teatru nie zechce zastępować iluzją życia.