Nasza strona wykorzystuje cookies oraz wymaga uruchomionej obsługi JavaScript.
Wykorzystujemy pliki cookies (po polsku ciasteczka) w celu dopasowania działania naszej strony do potrzeb użytkownika oraz dla gromadzenia anonimowych danych statystycznych. Przeglądając stronę, wyrażasz zgodę na wykorzystanie wspomnianych plików. Możesz odmówić zgody na zapamiętywanie ciasteczek zmieniając ustawienia Twojej przeglądarki. Kliknij ten komunikat, by wyrazić zgodę i zamknąć informację.

fot. Piotr Staśkiewicz

„Moje urodziny” wg opowiadania S. Aleksijewicz

reżyseria: Piotr Krukowski
scenografia: Ryszard Warcholiński
muzyka: Piotr Hertel
kostiumy: Elżbieta Warcholińska
obsługa techniczna: Izabella Moskal/Nina Tarłowska

Monodram wg. opowiadania Swietłany Aleksijewicz „Samotny głos człowieczy” z książki „Czernobylska modlitwa” oraz liryków Sergiusza Jesienina
tłumaczenie i adaptacja sceniczna: Leszek Wołosiuk
premiera: 20 lutego 1999 r.

fot. Piotr Staśkiewicz

Tekst przywołuje wspomnienia kobiety, której mąż w strasznych cierpieniach umierał na chorobę popromienną. Dopiero po trzech latach od śmierci męża bohaterka zaczyna o tym mówić. Opowiada szczegółowo jak się spotkali, kiedy ona miała szesnaście lat, jak wielka była to fascynacja, jak bardzo chciała być jego żoną, jak niczego nie zmieniły lata. Poznajemy zwyczajne życie, które zdaje się trwającym bez końca miodowym miesiącem. On był monterem. Los rzucił go do Czernobyla. Wykonywał swoje obowiązki. Od tamtej chwili zaczęło się dramatyczne odliczanie. Kobieta opowiada o tym spokojnie, czasem z radością pobudzoną pięknymi wspomnieniami. Więcej w niej miłości niż ochoty do przeklinania losu.
Dopełnieniem wyznań są śpiewane przy akompaniamencie gitary wiersze Jesienina.

fot. Piotr Staśkiewicz

Jolanta Kowalska

fot. Piotr Staśkiewicz

Marek Targowski