Nasza strona wykorzystuje cookies oraz wymaga uruchomionej obsługi JavaScript.
Wykorzystujemy pliki cookies (po polsku ciasteczka) w celu dopasowania działania naszej strony do potrzeb użytkownika oraz dla gromadzenia anonimowych danych statystycznych. Przeglądając stronę, wyrażasz zgodę na wykorzystanie wspomnianych plików. Możesz odmówić zgody na zapamiętywanie ciasteczek zmieniając ustawienia Twojej przeglądarki. Kliknij ten komunikat, by wyrazić zgodę i zamknąć informację.

5 kwietnia 2009 r. – godz. 12.00

„Objawienia: malarstwo, rysunek, grafika, rzeźba”

wernisaż wystawy

W ramach wystawy eksponowali swoje prace:
Kamil BANACH, Grażyna BARTNIK, Andrzej DESPERAK, Michał GARDZIŃSKI, Hanna HASKA, Arkadiusz KARAPUDA, Magdalena KARŁOWICZ–IWANICKA, Joanna KRZYSZTOŃ, Halina ŁUKASZUK, Piotr MŁODOŻENIEC, Marcin PIOTROWSKI, Andrzej PŁOSKI, Wiesław PRZYŁUSKI, Stanisław RODZIŃSKI, Adriana RONŻEWSKA, Jacek SEMPOLIŃSKI, Jarosław SKOCZYLAS, Jacek STANISZEWSKI, Ewa TRAFNA, Grzegorz WITEK, Janusz WOJNAROWSKI

Objawienie w teologii chrześcijańskiej oznacza ujawnienie się Boga, w którym poucza on człowieka o swojej woli uświęcenia i zbawienia ludzi, prawdy o stworzeniu, przeznaczeniu świata i człowieka, grzechu, łasce, zbawieniu. Z pojęciem tym najczęściej kojarzy się nam Apokalipsa Świętego Jana (nazywana również Objawieniem Świętego Jana), ostatnia księga Nowego Testamentu.

W szerszym znaczeniu objawieniem nazywa się każdą wiedzę o Bogu przekazaną ludziom za pomocą słów, znaków i symboli. Niewyczerpanym źródłem ich wyobrażeń i wizji stała się Biblia, natura, świadectwa proroków i ludzi natchnionych. Biblia wywarła zasadniczy wpływ na sztukę, muzykę, teatr, literaturę. Dla współczesnych apokalipsa to także określenie straszliwej katastrofy, zapowiedź zagłady. Ale nie tylko. Anna Świderkówna w Rozmowach o Biblii. Nowy Testament napisała: „Kiedy dzieje się coś okropnego, mówimy wtedy - to prawdziwa apokalipsa! Tymczasem zajrzyjmy do Ewangelii, choćby do 21 rozdziału według Łukasza, gdzie Jezus w stylu „apokaliptycznym” zapowiada swoim uczniom: Będą znaki na słońcu, księżycu i gwiazdach, a na ziemi trwoga narodów bezradnych wobec szumu morza i jego nawałnic. Ludzie mdleć będą ze strachu, w oczekiwaniu wydarzeń zagrażających ziemi. Wtedy ujrzą Syna Człowieczego, nadchodzącego w obłoku, z wielką mocą i chwałą. A gdy to się dziać zacznie, nabierzcie ducha i podnieście głowy, ponieważ zbliża się wasze odkupienie. Patrzcie na drzewo figowe i na inne drzewa. Gdy widzicie, że wypuszczają pączki, sami poznajecie, że już blisko jest lato. Tak i wy, gdy ujrzycie, że to się dzieje, wiedzcie, że bliskie jest Królestwo Boże (Łk 21, 25-31). Tak więc nie jest to zapowiedź zagłady. Przyjście Królestwa zostaje porównane do przyjścia lata - w naszym klimacie powiedzielibyśmy raczej: wiosny. Apokalipsa to wezwanie nie do rozpaczy, ale do nadziei.” Dla narodu polskiego takim objawieniem stały się słowa Jana Pawła II wypowiedziane 2 czerwca 1979 roku na warszawskim placu Zwycięstwa: „ Niech zstąpi Duch Twój i odnowi oblicze ziemi. Tej Ziemi!”. Były one zapowiedzią narodzin „Solidarności” i gruntownych przemian politycznych w kraju i w Europie Środkowo-Wschodniej.

Wystawa „Objawienia” ukazuje różnorodność interpretacji i komentarzy współczesnych artystów pojęcia zawartego w jej tytule oraz dróg, po których wędrują twórcy w poszukiwaniu prawdy o otaczającym nas świecie, prowokuje do dialogu o jasnych i ciemnych stronach naszego życia. Dzisiaj dla człowieka, dla społeczeństw postać objawienia przekształcona została w rodzaj komunikowania się, formę kodu wizualnego, politycznej informacji. O tej transformacji opowiada kilka wystawionych prac. Inne dotykają podstaw ludzkiej egzystencji, której Św. Jan w Apokalipsie poświęcił sporo uwagi, namawiając do dążenia ku szczęśliwości, harmonii rzeczy ostatecznych. Człowiek w swoim życiu błądzi, popełnia mnóstwo niegodziwości, występków. Przeciwstawia się woli Boga. Kłamie, oszukuje, niszczy, wywołuje wojny. Wiek XX był czasem wyjątkowo okrutnym, złym. Artyści, których dzieła spotykamy na wystawie, różnie interpretują przypadki kondycji ludzkiej, odrębnie spoglądają na sens i rzeczywistość życia, strukturę otaczającego nas świata i jego tajemnic. Symbolicznie i metaforycznie wyrażają konieczność rozliczenia się z ludzkimi niedoskonałościami i nieprawościami, eskalacją nieszczęść i cierpień, które są znakiem popełnianych grzechów.

Jerzy Brukwicki