Nasza strona wykorzystuje cookies oraz wymaga uruchomionej obsługi JavaScript.
Wykorzystujemy pliki cookies (po polsku ciasteczka) w celu dopasowania działania naszej strony do potrzeb użytkownika oraz dla gromadzenia anonimowych danych statystycznych. Przeglądając stronę, wyrażasz zgodę na wykorzystanie wspomnianych plików. Możesz odmówić zgody na zapamiętywanie ciasteczek zmieniając ustawienia Twojej przeglądarki. Kliknij ten komunikat, by wyrazić zgodę i zamknąć informację.

kwiecień 2010 r.

Grób Pański autorstwa Agaty Zegadło-Kubery

Odsłaniam moją scenograficzno-malarską wizję śmierci i zmartwychwstania. Całe misterium odbywa się w przestrzeni rzeczywistej, materialnej i niematerialnej…

Wyszłam od bardzo klasycznego i zarazem tradycyjnego układu opierającego się na ekspozycji złożonego do grobu martwego ciała Chrystusa oraz wyniesieniu ciała Jezusa Zmartwychwstałego umieszczonego wysoko w monstrancji.

Odmiennością, jaką chciałam i mam nadzieję udało mi się wprowadzić – jest wielopłaszczyznowy twór malarski, zakomponowany tak, aby dawał poczucie głębi, wrażenie pulsujących, przenikających się barwnych struktur, wprowadzających ruch, drganie, wibrację – symbolizujących życie. Bardziej odłegłe tła malarskie, zgaszone, zagubione w patynie, zostają przecięte ukośną płaszczyzną (dalekie echo belki poprzecznej Jezusowego krzyża). Ta zupełnie różna gatunkowo od pozostałych, pełna energii i świeżości barw płaszczyzna, w centralnym swoim punkcie zawiera silnie wybielony obszar stanowiący tło dla epicentrum tego malarskiego wszechświata, jakim jest umieszczone w monstrancji Ciało Chrystusa: ciało - obietnica Zbawiciela, gwarancja położenia kresu śmierci, pewność Zmartwychwstania.

Agata Zegadło