autor plakatu Wojciech Wycichowski

7 listopada 2022 r. (poniedziałek) godz. 20.00

Teatr LOGOS

„Paradiso” wg „Boskiej komedii” Dantego Alighieri

reżyseria i choreografia Ewa Wycichowska, muzyka Hildegarda z Bingen, Aldona Nawrocka, realizacja scen. Ryszard Warcholiński (†), realizacja filmu Jarosław Darnowski

Kościół Środowisk Twórczych, ul. M. Skłodowskiej–Curie 22

fot. Jarosław Darnowski

reżyseria i choreografia: Ewa Wycichowska
muzyka: Hildegarda z Bingen, Aldona Nawrocka
wybór tekstów: Jagoda Ignaczak
realizacja scenograficzna: R. Warcholiński wg projektu Wojciecha Wycichowskiego i Mateusza Śliwińskiego
kostiumy: Małgorzata Górna-Saniternik, Adrianna Ziółek
realizacja filmu: Jarosław Darnowski, as. Martyna Wycichowska
realizacja nagrań: Andrzej Papajak

fot. Jarosław Darnowski

Obsada:
Dante: Marek Kasprzyk
Starzy: Jolanta Kowalska, Mariusz Saniternik

Chór
Soliści:
Agnieszka Makówka
Helena Saciuk
Karolina Szymańska
Michał Barański
oraz
Małgorzata Górna-Saniternik
Dymitr Hołówko
Tomasz Moskal
Ewa Stefańska-Nowak
Martyna Stępińska

Trąbka: Tomasz Woźniak

Głosy:
Marek Kasprzyk
Karolina Łukaszewicz (Beatrycze)
ks. Waldemar Sondka
Ewa Wycichowska

Specjalne podziękowania dla Księdza Arcybiskupa Grzegorza Rysia.

Film:
Agnieszka Nabialczyk (Ewa), Tomasz Słomka (Adam), Tomasz Moskal (Wąż)

Obsługa techniczna:
Tomasz Fijołek, Piotr Nowak

W spektaklu wykorzystano nagranie z płyty AVE Aldony Nawrockiej w wykonaniu Polskiego Chóru Kameralnego Schola Cantorum Gedanensis pod dyr. Jana Łukaszewskiego

fot. Jarosław Darnowski

Raj z Boskiej Komedii Dantego Alighieri to nie sielski, zinfantylizowany obraz aniołków na niebieskich chmurkach. Realizatorzy spektaklu Paradiso, trzeciej części dzieła wielkiego Florentczyka, idą za wizją Dantego, ale uniwersalizując postaci i zdarzenia posuwają się jeszcze o krok dalej, malując logosowy Raj barwami pełnymi dystansującej ironii. Zaproponowany przez Ewę Wycichowską gatunkowy synkretyzm, pozwala na podróż przez meandry ludzkich słabości, wątpliwości i pragnień ale w Paradiso Teatru Logos nie znajdziemy tak mocno obecnej u Dantego polityki, konkretnych biografii i zamkniętej narracji. Wycichowska i współtwórcy spektaklu raczej dialogują z Dantem niż go ilustrują, ale cel jest wspólny — to droga, na której nie ma łatwych pytań i jeszcze łatwiejszych odpowiedzi. Paradiso jest kulminacją wędrówki Dantego i kulminacją wędrówki twórców spektaklu, którzy prowadzą widza przez trzy części Boskiej Komedii, tworząc przestrzeń artystycznych poszukiwań i duchowego doznania. Od Inferno, przez Purgatorium do Paradiso, w siedemsetną rocznicę powstania Boskiej Komedii Teatr Logos buduje wspólnotę niepokoju, ale nie lęku, odnajdując nadzieję tam, gdzie inni ją porzucili.

A czy tam byłem duszą, czy z chałatem
mojego ciała, ty to wiesz, miłości,
co swoim światłem niosłaś mnie nad światem.

Gdy krąg, co tańczy tam na wysokości
tęsknotę, którą mu zapalasz w łonie,
słodką muzyką uszy mi wymości.
(I, 73-78)