4 listopada 2021 r. (czwartek) godz. 20.00

Teatr LOGOS

„Czyściec” na podstawie „Boskiej komedii” Dantego Alighieri

reżyseria Ewa Wycichowska, scenografia Ryszard Warcholiński, kostiumy Małgorzata Górna-Saniternik, muzyka Jacek Wierzchowski

Sala Teatru LOGOS, ul. Marii Skłodowskiej-Curie 22

autor plakatu: Wojciech Wycichowski

W przekładzie Edwarda Porębowicza.

reżyseria: Ewa Wycichowska
scenariusz: Jagoda Ignaczak (wybór tekstów)
scenografia: Ryszard Warcholiński
ruch sceniczny: Ewa Wycichowska
muzyka: Jacek Wierzchowski
kostiumy: Małgorzata Górna-Saniternik
wykonanie masek: Mateusz Śliwiński

Premiera Teatru Logos w sezonie 2019/2020
w materiale TVP 3 Łódź – Przystań w kulturze.
Obejrzyj na stronie TVP 3 Łódź. KLIKNIJ TUTAJ.

fot. Jarosław Darnowski

Wykonawcy
Wergili: Mariusz Saniternik
Dante: Marek Kasprzyk
Stacjusz: Dymitr Hołówko
Beatrycze: Karolina Łukaszewicz / Sandra Stencel / Ewa Stefańska-Nowak
Dusze: Jolanta Kowalska, Martyna Rzeźnik, Piotr Nowak
Katon: Marek Targowski
Przewodnicy: Tomasz Fijołek, Paweł Pilarczyk

fot. Jarosław Darnowski

„Komedia” Dantego Alighieri, nazwana „Boską”, jak chce przekaz, przez Giovanniego Boccaccio, z perspektywy dzisiejszego odbiorcy nie jest dziełem, które przyswaja się w sposób swobodny i pozbawiony dystansu. Obrazy malowane przez Dantego są w większej mierze obiektami w muzeum literatury niż wezwaniem do opamiętania, ostrzeżeniem przed wiecznym potępieniem czy formą ekspiacyjną prowadzącą do zbawienia. Przyglądamy się wędrówce Dantego z ciekawością lub podziwem dla literackiego kunsztu, z coraz większym trudem wstępując na ścieżkę identyfikacji. Zanurzeni w pośpiesznej codzienności nie poświęcimy, jak mówił T. S. Eliot, całego życia, by zrozumieć „Boską Komedię”. Towarzysząca kolejnym wydaniom mnogość przypisów oddala nas raczej od istoty rzeczy, niż ją rozświetla.

Dlaczego więc spotykamy się na spektaklu Teatru Logos w wykreowanej przez Dantego przestrzeni Czyśćca — Purgatorio?

Teatr musi mieć odwagę opowiadać o człowieku, który chodzi po antypodach dobra i zła, a nawet zstępuje do otchłani człowieczeństwa, bo droga do sacrum nierzadko wiedzie przez profanum. Decydując się na współczesną formę realizacyjną, twórcy i wykonawcy spektaklu czerpią pełnymi garściami z przenikliwości i doskonałości dzieła Dantego. Odnajdują w nim jednak przede wszystkim podstawę do dialogu z widzem, który iluzji teatru nie zechce zastępować iluzją życia.